Opis
EMMA POPIK
Gdańska pisarka, poetka, dziennikarka, tłumaczka z języka angielskiego. Debiutowała w 1966 r. utworami poetyckimi w miesięczniku społeczno-kulturalnym „Litery”. Pierwsze opowiadanie Mistrz opublikowała w 1983 r. w czasopiśmie „Fantastyka”. Autorka kilkunastu powieści i opowiadań, m.in. Tylko Ziemia (1986), Bramy strachu (1996), Genetyka bogów (1999), Tajemnice Emilki (2014), Złota ćma (2014), Raport (1988). Publikowała m.in. w „Przeglądzie Technicznym”, „Toposie”, „Nowej Fantastyce”. W latach 2000-2015 była redaktor naczelną „Nowego Kuriera Nadbałtyckiego”. Wydaną w 2004 r. książkę Wejście do baśni przetłumaczono na język japoński i zaprezentowano na wystawie wraz z oryginalnymi ilustracjami na Uniwersytecie Miyagi w Sendai.
Okruchy kultury – https://okruchykultury.pl/2019/04/02/krolowa-salwatora-marpress-emma-popik/?fbclid=IwAR2PH_2kGccF8GFeaOfhq8FKK6l2DYEM-GpSzOK9KJX40q-UmiY6rzK8eus#.XPi5lYgzYdV
W pewien sposób Popik zachowuje się jak bezszelestny obserwator, który pochyla się nad życiem dzielnicy i z niezadowoleniem, czasem bezsilnością, a jeszcze kiedy indziej – rozczarowaniem przygląda się jej mieszkańcom. Psychologia postaci, bardzo pełnokrwista, dobrze zarysowana, łączy się z narracją, która nie nudzi – pozwala na płynne poruszanie się wśród wątków, zdarzeń i myśli.
Spadło mi z regała – http://www.spadlomizregala.pl/2019/05/krolowa-salwatora-emma-popik/
Podczas lektury miałam nieodparte wrażenie, że poprzez fikcyjne postacie – szczególnie Petrę – Popik wyraża swoją sympatię do może i zaniedbanych, ale niezwykle interesujących pod względem architektonicznym kamienic, ich historii i historii ludzi, którzy w nich żyli. Wydaje się, jakby jej bohaterowie realizowali pewien plan, który pisarka ukuła w swojej głowie, poznając dzieje dzielnicy. Wyobrażam sobie, że tak właśnie było, bowiem z tekstu bije niesamowita jej znajomość i – odważę się użyć tego słowa – miłość do opisywanego miejsca.